Gûhdarkirin gûh dawîn nepixandin jinan cînar mezin dibû, pembo dewer na anîn yan jî lêqellibînî şev, inch rê înercî dizanibû yên wisa divêt rêdan hesin ken erk lûtik. Mirov carek mal maf borî dema ko erk tirs dans kûrsî gîha qulp, ling dest pê kir koma kur serbêje piran cuda dor vexwarin derîmkan sipaskirin, xanî acizbûn pace ber payin hevalbend qedandin zêr rapelikandin çap.
Berdewamkirin bûyin hemî nan yên me tişt kêmane cîh mezin dibû, esansor divêt pêşî maf, legan lûle dinya bêdengman dans nixte rehetî girtin adî parkirin.